www.rivanehna.fora.pl

Velamar

- Jesteś płochliwa w sprawach osobistych, czy ,jak kto woli, sercowych z powodu urazu z przeszłości. A tak na tą chwilę to... jesteś rozdarta wewnętrznie i niepewna swoich uczuć. - powiedział powoli.

Selena Vailire

Selena uniosła brwi do góry. Wiedziała, o co chodzi.
-Może i masz rację-stwierdziła beznamiętnie, patrząc uparcie na wodę.

Velamar

- Pytałem o pozwolenie... a aura nie może kłamać. to co powiedziałem teraz, to czysta prawda. - powiedział do niej, po czym nabrał trochę wody w dłoń, i ochlapał ją - rozchmurz się, poradzisz sobie z tym. - uśmiechnął się. - zawsze jest ktoś, w kim możesz znaleźć wsparcie. Dojżał to w aurze tego półelfa, kiedy za nim szedł... on nigdy nie odmówiłby pomocy Selenie...

Selena Vailire

-Wiem, że są osoby dobrze do mnie nastawione. Takie się w każdym bądź razie wydają-pół-elfka westchnęła.

Velamar

Vel nie mógł już tego znieść. Nigdy nie potrafił utrzymać powagi w ryzach. Wstał i ... wyrzucił Selenę za burtę.
- Wnieś może trochę optymizmu w swoje życie... łatwiej ci będzie przez nie przejść - zaśmiał się, po chym wyciągnął do niej rękę by pomóc jej wrócić do łódki.

Selena Vailire

-Chyba przepłynąć-mruknęła Selena. Z trudem powstrzymywała się od uśmiechu. Nie skorzystała z pomocy Velemara, sama wdrapała się do łódki i osuszyła zaklęciem.-Nie wiem, co ma kąpiel do optymizmu, ale mniejsza...-stwierdziła z lekkim uśmieszkiem.

Velamar

- Chodziło mi o to, żeby cie wyrwać z przygnębienia. - przyznał się z niewinnym uśmiechem wampir. Udając, że to niechcący, a był świetnym aktorem, zbliżył się ukradkiem do ławeczki przy burcie, po czym upozorował potknięcie i sam wpadł do wody.

Selena Vailire

-Świetnie...Teraz trzeba tylko wepchnąć Selviana do wody.-stwierdziła pogodnie Selena.-I wszyscy będą zadowoleni i przemoczeni.

Velamar

Vel zaśmiał się sam z siebie, po czym wrócił do łódki i podobnie jak Selena osuszył się zaklęciem.
- To może uszczęśliwimy jeszcze Selviana, co? - puścił do niej tzw. "oczko"

Selena Vailire

-Jasne.-Selena uśmiechnęła się, skoczyła na Selviana i razem wpadli do wody.-Już nie czuć tak tego zimna-stwierdziła pogodnie.

Velamar

Velamar się zaśmiał i znów zaoferował pomoc Selenie.

Selena Vailire

Selena pokręciła głową. Kiedy Selvian, który był nieco nadąsany całą tą akcją, wdrapał się do łodzi, ona zanurkowała. Czuła się jak w odcięciu od świata. Bo pod wodą jest zupełnie inny wymiar-tak nam się w każdym razie wydaje.

Velamar

Vel rozwalił się na ławce. Patrzył w niebo. Chmury... to był jego ulubiony widok. Zwłaszcza w czasie burzy. zastanawiał się, czy Selena wie, dlaczego nie odczuwa głodu krwi, który jest przecież ogólnie uznawany za utrapienie wampirów... głupi ludzie...

Selvian

Selvian patrzył na wampira lekko zmrużonymi oczyma. Zdążył już się osuszyć, w sumie niespodziewana kąpiel w lodowatej wodzie nieco nim wstrząsnęła.

Całkiem dobrze zna się na tych "aurach". Wszystkiego nie wyczytał, ale i tak jest lepszy od większości, którzy uważają, że się na tym znają. Może też i dobrze, że nie wywlekał spraw osobistych...

Skierował wzrok na pływającą w wodzie Selenę i przeszedł go lekki dreszcz. Nie,dla niego ta woda była zdecydowanie za zimna...

Selena Vailire

Selena wgramoliła się do łódki, osuszając ubranie, włosy i ciało zaklęciem.
-Dobra, starczy tej kąpieli. Zimno się zrobiło-stwierdziła, z rumieńcem na policzkach i uśmiechem na ustach.