www.rivanehna.fora.pl

Amrod Darthon

- Nie mam zaufania do tych waszych rynków farmaceutycznych, wybiorę się niedługo do druida. - ruszył przodem, bo miał wrażenie, że ta parka pragnie ze sobą porozmawiać.

Selvian

Selvian ledwo zarajestrował to, że Amrod nagle zniknął w przodzie. Wpatrywał się w Selenę jak urzeczony, pierwszy raz słyszał jej śpiew. Była to dla niego najpiękniejsza melodia na świecie, chociaż przecież słyszał już tyle innych śpiewaczek, pewnie o dużo lepszym głosie, ale jednak... Żadna nie śpiewała tak jak Selenka.

-Co to była za pieśń? - spytał cicho, gdy już skończyła nucić.

Selena Vailire

-Stara...Elficka. O miłości, która walczyła o przetrwanie w czasie Mrocznych Wojen-Selena uśmiechnęła się.-Banalna fabuła...Ale piękne słowa w pięknym języku.

Selvian

-I piękne wykonanie. Wierz mi, znam się na tym - uśmiechnął się do niej. - Ale skoro tak pięknie ujęta, to chyba ta miłość nie może być banalna...?

Selena Vailire

-Miłość nigdy nie jest banalna. Dlatego często o niej mowa w pieśniach-Selena westchnęła. Przymknęła lekko oczy, wdychając świeże powietrze, pomieszane z zapachem jej lawendowych perfum.

Selvian

-Taaak. A ty... przeżyłas kiedyś miłość? - odważył się spytać. Spojrzał na nią uważnie.

Selena Vailire

-Prawdziwą? Nie. Było jedno małe zauroczenie, ale sparzyłam się na nim-Selena mówiła beztrosko. To już stare rany, które nie mają znaczenia...
-I tak trzymaj!-Romantyczność, Optymizm i Pogoda Ducha.

*Drodzy Użytkownicy, nie ważcie się teraz rozwalić tej słodkiej miłosnej sceny. ^^*

Selvian

-Dobrze, że się tym tak nie przejmujesz. A widzisz, ja... Nigdy nawet nie wiedziałem, co to jest zauroczenie. Dla mnie to była głupota... - pokręcił głową. Pomyślał, że być może jest trochę zbyt szczery. Ale tak jakoś samo to z niego wyszło.

-Dlatego właśnie zawsze cię miałam za zimnego drania. Ale teraz widzę, że jesteś inny - Romantyczność, z zadowoleniem.
-Możesz tak sobie oszczędzić tych komentarzy, co?
-Dobra, dobra, już zostawiam was samych, moi kochani - Romantyczność mrugnęła go niego.
-Wiesz co, kiedyś nie wytrzymam i ukatrupię wszystkie moje świadomości. I wtedy będę naprawdę bez żadnych uczuć.

Selena Vailire

-Wielu tak mówi. Ale uczuć...Zwłaszcza takich...Nie da się przewidzieć i zaplanować. One same przychodzą.

-Powiedz, że to aluzja.-Romantyczność, błagalnie.
-Powiem, żebyś się zamknęła.

Selvian

-Teraz już o tym wiem - spojrzał na nią roziskrzonymi oczyma.

Co się ze mną dzieje? Tak, wiem co, nie musisz odpowiedać - od razu uprzedził Romantyczność.

Selena Vailire

Selena przyjrzała mu się badawczo. Milczała.

Romantyczność od razu zaczęła węszyć z nadzieją..

Selvian

-No i co teraz mam powiedzieć? Że ją kocham, czy co? A czy to wogóle będzie prawda? Cholera jasna, nigdy nie byłem w takiej sytuacji...
-No jak to, przecież tylu już kobietom mówiłeś, że je kochasz - Złośliwość wcale się nie deklarowała, że zostawi go w spokoju.
-Bo wolałem się bzykać z naiwnymi idotkami niż z płatynymi dziwkami, więc mówiłem im to, aby poszły ze mną do łóżka - odpowiada beznamiętnie. Przecież jego świadomości i tak doskonale wiedzą, jaki jest. - Ale teraz to zupełnie co innego...

-No bo widzisz... To wszystko jest dziwne... Ale ja... No cóż... Jakby to powiedzieć... - zaciął się. Przeklnął w myślach wszystko, na czym świat stoi.

-No piękna przemowa, nie ma co - Złośliwość.

Selena Vailire

*Złośliwość aktualnie tarza się po ziemi, kwiczy i wyje ze śmiechu. Wyrozumiałość daje zachęcające gesty Selvianowi.*
-Przecież on i tak ich nie zobaczy-Rozsądek.
-Musisz wszystko rozwalić?-Wyrozumiałość.

-Tak?-zapytała łagodnie Selena, starając się ignorować szalejące świadomości.

Selvian

-No więc... - wziął się w garść. - Nigdy nie czułem czegoś takiego, bo nigdy wcześniej nie spotkałem takiej osoby jak ty, Selenko. Nie potrafię tego opisać, bo nie jestem poetą, co najwyżej mógłbym wyliczyć jakiś rachunek prawdopodobieństwa czy coś... - urwał, bo uznał, że trochę odszedł od tematu. - W każdym razie, jedno jest pewne - jesteś dla mnie zupełnie wyjątkowa - stwierdził, zupełnie szczerze.

Selena Vailire

Selena poczuła, że się rumieni.
-Ekchm...Miło m-mi to...słyszeć...-mruknęła w końcu, uśmiechając się niepewnie.

*Romantyczność wrzasnęła z radości na poziomie 130 decybeli.*