www.rivanehna.fora.pl

Selvian

Selvian zatrzymał się. Objął ją delikatnie.
-Ty naprawdę rzuciłaś na mnie urok - uśmiechnął się, patrząc jej prosto w oczy.

Selena Vailire

Selena odwzajemniła uśmiech. Oczy zaiskrzyły się jej wesoło.
-To nie było celowe...-mruknęła cicho.

Selvian

-Wiesz co, nawet gdyby było celowe, wcale bym cię o to nie winił... - pocałował ją raz, potem drugi raz i znowu, coraz bardziej namiętnie. Chrzanić to, że są w mało bezpiecznym, dzikim miejscu, chrzanić artefakty, chrzanić pozostałą część drużyny, która już dawno zniknęła w przodzie. Weźmie ją tu i teraz, nie ma cierpliwości już dłużej czekać. Przycisnął ją do jakiegoś drzewa i zszedł ze swoimi pocałunkami na szyję pół-wampirki. Jego dłonie zaczęły coraz nachalniej się do niej dobierać.

Selena Vailire

-A już się bałam-mruknęła cicho Selena.

-Idioci, idioci, idioci! Wy wiecie, gdzie wy jesteście?!-Rozsądek.
-No wiemy.
-No i?! Na głowy upadliście?!
-A jakże.
Rozsądek wpadł w stan desperacji, zmówił się z Rozsądkiem Selviana i razem dają czadu po umyśle swoich ofiar, przyprawiając je o nieznośny ból głowy.

Selvian

Atmosfera padła. Oboje się czuli, jakby im właśnie robiono roboty drogowe wewnątrz głowy.

-Kur**, zajeb** ci?! - wrzasnął na Rozsądek. Ten uśmiechnął się niewinnie.
-Może ty masz ochotę kochać się ze swoją wybranką na łonie natury, ale ja nie mam ochoty na to patrzeć - Rozsądek.

Selena Vailire

-Czyś ty oszalał?-Selena także zaczęła wyżywać się na swoim Rozsądku.
-Nie. W przeciwieństwie do was.

-Chodźmy. Reszta grupy już mocno nas wyprzedziła-mruknęła cicho. Nie ma jak brutalny powrót do rzeczywistości.

Selvian

-Ta. Chyba poszli... gdzieś tam - czuł się mocno oszołomiony, a głowa dosłownie pękała mu na pół.

-Mógłbyś sobie dać spokój? I tak już wszystko zepsułeś.
-Nie martw się, jak będzie miejsce i czas, to ci pozwolę na tą przyjemność - Rozsądek.
-No świetnie... Taki mały rodzic wewnątrz głowy... Za jakie grzechy...

Selena Vailire

-Może uda nam się jeszcze ich dogonić-mruknęła Selena. Zaczęła używać wszelkich możliwych zaklęć uzdrowicielskich, przez co ból głowy zaczął powoli znikać.

-A gdyby tak sami wyruszyli w dalszą drogę?-Głupota.
-Ty się lecz. Po pierwsze, Amrod zna drogę, po drugie, w grupie bezpieczniej, po trzecie, to nie ma sensu, po czwarte, co zrobią, jeśli tamci zdobędą artefakt?-Rozsądek.-A w ogóle, Seleno, nie myśl sobie, że jak ból głowy znika to ja tracę czujność...
-Nawet mi to przez myśl nie przeszło.

Selvian

-Może... - bół głowy powoli ustąpił.

-No nareszcie...
-A gdzie dziękuję? - Rozsądek.
-%$&*^%&*!!!
-To nie brzmiało jak podziękowania - stwierdził chłodno Rozsądek.
-Mnie przez ciebie zaraz szlag trafi! Ja jestem dorosły, wiem co robię, do cholery! A ty ciągle mi przeszkadzasz! Nie no, ja zaraz nie wytrzymam!!!
-To sobie ulżyj w krzakach - Złośliwość nie mogła się powstrzymać. Selvian znokautował ją samym spojrzeniem.

-Amrod nie powiedział ci, gdzie się ten artefakt dokładnie znajduje? - spytał, siląc się na spokój.

Selena Vailire

-Nie. Mówił tylko coś o Górach, nic więcej...Wiem tylko tyle co ty, albo jeszcze mniej. Na razie jednak musimy dogonić grupę.
Pół-elfka westchnęła.
-No to w drogę.

Selena i Selvian wędrowali już dosyć długo, nie mogli jednak wypatrzeć grupy.
-No cholera...-stwierdziła Selena po dwóch godzinach wędrówki.-Tak szybko szli, czy myśmy zgubili kierunek?

Selvian

-Szliśmy w tym kierunku, gdzie oni zmierzali, ale mogli po drodze gdzieś skręcić - stwierdził. Coraz mniej mu się to wszystko podobało. Owszem, pozostali podróżnicy nie byli mu do szczęścia potrzebni, jednak chciał zdobyć ten artefakt, a nie znał drogi. No i nadal nie wiadomo, co z tymi smokami...

Selena Vailire

Amrod, gdzie wy do diabła jesteście?-Selena zaczęła szukać telepatycznie Amroda i reszty. Nie chcąc jednak czekać bezczynnie, mruknęła coś co brzmiało jak ,,zaczekaj tu", wdrapała się szybko na drzewo, zwinnie jak wiewiórka. Siedząc już na najwyższej gałęzi, rozglądała się po okolicy, w nadziei, że dojrzy resztę towarzyszy.

Selvian

Wzrok Selviana podażył za nią, a on sam pomyślał, że mógłby tylko marzyć o takiej zwinności. No ale cóż, podczas gdy ona walczyła o przetrwanie, on uczył się, jakie są mechanizmy poszczególnych rodzajów rynku i jak na nich zainwestować, żeby zarobić duże pieniądze. Ewentualnie w wolnych chwilach uczył się magii.
-I jak, widzisz coś? - krzyknął do niej po dłuższej chwili.

Selena Vailire

-Las jest za gęsty, żeby coś...-Selena nie dokończyła; gałąź, na której stała, nie wytrzymała jej ciężaru i pół-elfka zleciała na ziemię, tuż przed Selvianem.
-...zobaczyć.-dokończyła, wypluwając trawę i liście.

Selvian

-No fajnie. Co my teraz mamy robić, czekać, aż się ktoś łaskawie do nas odezwie? - Selvian pomógł jej wstać. Przez chwilę, jak ją trzymał w objęciach, znowu poczuł Ochotę, ale jego głowę od razu przeszył ostrzegawczy ból.